Kolekcja Rycin Obcych

Kolekcja Rycin Obcych liczy ok. 85 000 obiektów, wśród których znajdują się ryciny luźne, druki zwarte, albumy i ekslibrisy. Stanowi ona reprezentatywny przegląd wszystkich najważniejszych szkół grafiki europejskiej od końca XV po początek XX stulecia. Najstarszą jej część stanowią drzeworyty i miedzioryty szkoły niemieckiej, niderlandzkiej i włoskiej XV wieku, wśród których znajdują się dzieła takich artystów jak Mistrz Norymberskiej Pasji, Mistrz MZ, Israhel van Meckenem czy Mair von Landshut. Bogato reprezentowana jest w zbiorach grafika XVI stulecia. Artystyczne możliwości miedziorytnictwa prezentują m.in. ryciny Lucasa van Leyden, artystów z oficyny wydawniczej „Pod Czterema Wiatrami” czy wreszcie Cornelisa Corta i Hendricka Goltziusa. Ryciny Crispina van de Passe, przedstawicieli graficznych rodów Collaertów, Sadelerów i Wierixów, bądź też cieszących się wielkim uznaniem francuskich rytowników Étienne’a Delaune’a i Jacques’a Androuet du Cerceau ukazują ikonograficzne zróżnicowanie nowożytnej grafiki oraz bogactwo jej funkcji. W zespole grafiki niemieckiej chlubą kolekcji są ryciny Albrechta Dürera, Lucasa Cranacha Starszego, Albrechta Altdorfera, Heinricha Aldegrevera oraz braci Behamów. Wśród szesnastowiecznych rycin włoskich znajdują się m.in. dzieła Marcantonia Raimondiego i Giorgia Ghisiego, które stanowią przykłady mistrzowskiej recepcji arcydzieł współczesnego im malarstwa, a zarazem pokazują, w jaki sposób grafika przyczyniała się do kształtowania artystycznych gustów i kreowania sławy współczesnych i dawnych mistrzów.

W zbiorze grafiki XVII stulecia zwracają uwagę dzieła Rembrandta, Adriaena van Ostade, Reiniera Noomsa zw. Zeeman, oraz bogaty zbiór mezzotint Pietera Schencka. Szkoła flamandzka reprezentowana jest natomiast m.in. rycinami szkoły Rubensa oraz Cornelisa Galle i jego oficyny wydawniczej. Wśród dzieł szkoły włoskiej tego okresu wyróżnia się zespół akwafort Stefana della Belli, zaś ozdobą zbioru grafiki francuskiej z XVII stulecia są akwaforty Jacques’a Callota, a także ryciny Pierre’a Brebiette’a, Jeana Le Pautre’a i Gérarda Edelincka. Obrazu tej epoki w grafice dopełniają prace rytownika czeskiego, Wenceslausa Hollara. W zbiorze grafiki XVIII wieku wyróżnia się szkoła angielska, z zespołami mezzotint Johna Rafaela Smitha, Valentine’a Greena i Richarda Earloma oraz miedziorytów punktowych Francesca Bartolozziego, a także z cyklami moralizatorskich rycin Williama Hogartha. Warta wspomnienia jest również grafika włoska tego okresu, reprezentowana m.in. wydawnictwami albumowymi Giovanniego Battisty Piranesiego.

W bogatym zbiorze grafiki XIX stulecia najobszerniej i najciekawiej prezentuje się szkoła niemiecka z pracami Josepha Antona Kocha, Caspara Davida Friedricha, znakomitymi cyklami graficznymi Adolpha Menzla, Maxa Liebermanna, Lovisa Corintha, Maxa Slevogta, Maxa Klingera, czy wreszcie Käthe Kollwitz. Równie cenna, choć mniej liczna, jest kolekcja rycin francuskich, obejmująca m.in. dzieła Camille’a Corota, Honoré Daumiera, Maurice’a Denisa, Henriego Fantin-Latoura i Henriego de Toulouse-Lautreca.