Kolekcja Rękopisów

Rękopisy w Muzeum Narodowym w Warszawie zaczęto gromadzić od około 1916 roku. Większość manuskryptów została podarowana do zbiorów MNW, od początku także świadomie nabywano wartościowe i cenne dla kultury polskiej zabytki. Wśród blisko 6500 numerów inwentarzowych najliczniejszą grupę stanowią listy, dyplomy, dokumenty artystów, autografy poetów, pisarzy, muzyków i naukowców, a także materiały takie jak filigrany, poświadczenia szlachectwa, akty przyjęć do różnych towarzystw lub zakonów. 

Do szczególnie cennych zabytków należą kodeksy średniowieczne i rękopisy liturgiczno-muzyczne, z których najstarszy specjaliści datują na XII wiek. Istotną część kolekcji stanowią rękopisy dotyczące ważnych wydarzeń historycznych jak powstanie listopadowe, Wielka Emigracja i powstanie styczniowe. 
 

Wśród korespondencji artystów polskich w kolekcji znajdują się materiały związane z literatami (Henryk Sienkiewicz, Franciszek Rawita-Gawroński, Jadwiga Łuszczewska), artystami (Stanisław Wyspiański, Aleksander Lesser, Tadeusz Makowski, Janina Broniewska), badaczami i kolekcjonerami (Dominik Witke-Jeżewski, Mathias Bersohn, Konstanty Tyszkiewicz z Łohojska). 

Dzięki przekazom rodzinnym w ostatnich latach zbiory wzbogaciły się o korespondencję takich wybitnych osobistości XX wieku jak Piotr Potworowski (1898–1962), Eugeniusz Eibisch (1896–1987) czy Stanisław Lorentz (1899–1991).

 

Kolekcja cały czas jest rozbudowywana (dary i zakupy).