Rezydencje artystyczne. Chiara Bersani. Underwood

17 października, godz. 19.00
wykład performatywny Chiary Bersani (Włochy) w ramach rezydencji badawczej

wydarzenie w języku angielskim

W kulturze starożytnego Egiptu utrwalenie nienaruszonego ciała było warunkiem nieśmiertelności, antyk przyniósł idealizację i gloryfikację ciała człowieka. Przestrzeń Galerii Sztuki Starożytnej Muzeum Narodowego w Warszawie wypełniają idealnie modelowane sylwetki ludzkie: perfekcyjnie gładkie popiersia, nagie torsy i biusty o doskonałych proporcjach... Temu wrażeniu sprzyja utrwalony imaginacyjny obraz antyku. Jednak większość tych przedstawień ciał, niegdyś idealnie proporcjonalnych i harmonijnych, dziś ukazuje się nam się w zupełnie innej formie – niepełnej, zdeformowanej... kalekiej. Wizyta w galerii w sposób nieunikniony podsuwa widzowi jeden z ważniejszych tematów współczesnej humanistyki – ciało i cielesność w różnych kontekstach społeczno-politycznych.

Wykład performatywny, który na zaproszenie Muzeum Narodowego w Warszawie zaproponuje Chiara Bersani, włoska choreografka i performerka, zostanie zrealizowany w przestrzeniach Galerii Sztuki Starożytnej i za punkt wyjścia obierze właśnie problem polityczności ciała, zwłaszcza ciała wymykającego się znaturalizowanym kanonom. Artystka, wraz ze swoją menedżerką Giulią Traversi, podczas kilkudniowej rezydencji w Muzeum będą rozważać też problem relacji między naturą, kulturą i ciałem. Czy jesteśmy w stanie odkryć dzikie terytoria w nas samych? Jakie ciała wędrują przez sale muzealne, a jakie przez las? Jaki rodzaj natury reprezentują rzeźby w Muzeum? Ostatniego dnia artystki podzielą się z widzami wynikami tych przemyśleń, które zostaną wyrażone za pomocą prostych ruchów.

Więcej informacji o wydarzeniu


UNDERWOOD, Chiara Bersani
Jestem kobietą niepełnosprawną.
Byłam niepełnosprawnym dzieckiem, często unieruchomionym. Umieszczano mnie wtedy w jakimś miejscu w przestrzeni, w którym spędzałam długie godziny. Zapamiętywałam wówczas  wszystko, co mnie otaczało, potem zapełniałam tę przestrzeń duchami. Rozmawiałam z nimi. Urządzaliśmy imprezy i tańczyliśmy.
Nie, sojusz między ciałami nie jest możliwy.
Gatunek – zwierzę lub roślina – zagrożony wyginięciem, w biologii klasyfikowany jest jako słaby. Takimi jesteśmy.
Sojusz między ciałami nie jest możliwy, niemożliwe jest też cielesne ukojenie, lecz jeśli choć raz okażesz rezygnację, może zaopiekują się tobą.
Trzeba się jednak uspokoić, wyciszyć.
Trzeba złożyć broń, akceptując, że nie wiesz, w jakim kierunku wycelowane są ich lufy.
Trzeba się do nich zbliżyć, ponieważ oni nauczyli się już żyć bez ciebie.
Pandemia uświadomiła mi, że najwyższy czas zmierzyć się z tym co ciągle nie ma imienia, ma natomiast okrutne serce. Bo kiedy nagle świat został mi zabrany, umarłam z przerażenia na wspomnienie tamtego bezruchu. A natura znowu stała się przerażająca, jak wtedy, gdy śniłam o upadaniu w kałuże i tonięciu w nich.
Projekt ten, aby mógł powstać, musi wyjść naprzeciw różnym społecznościom.
Chcemy zacząć od stworzenia leśnego krajobrazu słów i dźwięków. O tym, co wydarzy się w tym lesie, możemy dowiedzieć się, spędzając tam czas z innymi. Potrzebujemy relacji z ludźmi, którzy zapytają o nasze obawy i o naszą siłę, o bycie drzewami i gwiazdami.


Chiara Bersani to włoska performerka i autorka działająca w dziedzinie sztuk performatywnych, teatru badawczego oraz tańca współczesnego. Jako tłumaczka, reżyserka/choreografka wykorzystuje różne języki i wizje. Jej prace, prezentowane na międzynarodowych forach, powstają jako kreacje będące wynikiem dialogu z przestrzeniami o różnym charakterze. W procesie twórczym odwołuje się do koncepcji „ciała politycznego”, modus jego obecności i sposób funkcjonowania wyraża językiem ruchu i tańca. Manifestem i urzeczywistnieniem programu artystki jest spektakl Gentle Unicorn, prezentowany w ramach platformy Aerowaves. W 2019 roku otrzymała we Włoszech nagrodę teatralną UBU dla najlepszej nowej aktorki/performerki poniżej 35 roku życia. Podczas Edinburgh Fringe Festival w sierpniu 2019 roku Gentle Unicorn i jego twórczyni zdobyli pierwszą nagrodę w kategorii „Taniec” przyznawaną przez Total Theater Awards. Chiara Bersani bierze udział także w projekcie Apap – Advancing Performing Arts Project – Feminist Future.


Projekt realizowany w ramach cyklu MEDIACJE PERFORMATYWNE Muzeum Narodowego w Warszawie

Projekt realizowany w ramach cyklu „Mediacje performatywne” Muzeum Narodowego w Warszawie
Już pod koniec lat 90. Guy Cools pisał, że choreografia  jest „sztuką translacji”, wskazując, że pełni ona szczególną funkcję – ma potencjał „tłumaczenia” konkretnej tożsamości artystycznej na uniwersalnie rozumiany język ciała. Cykliczny projekt Muzeum Narodowego w Warszawie: „Mediacje performatywne”, w najbliższej odsłonie realizowany we współpracy z Art Stations Foundation w Poznaniu, wprowadza w przestrzeń Muzeum cielesność i ruch. To zapośredniczenie doświadczenia wizualnego, zwyczajowo uprzywilejowanego w tej przestrzeni, oraz propozycja innego paradygmatu obcowania ze sztuką poprzez nowe sposoby „ucieleśnionego” doświadczenia i percepcji. Artyści i artystki w ramach kilkutygodniowych rezydencji badawczych skonfrontują się z wybranymi dziełami i/lub przestrzeniami muzealnymi. Efekty ich pracy zostaną zaprezentowane i staną się przyczynkiem do dyskusji o „translatorskim” potencjale choreografii poszerzającym odbiór dzieł z kolekcji MNW oraz ujawniającym ich aktualność.

Kuratorki:
Zofia Machnicka / Muzeum Narodowe w Warszawie
Joanna Leśnierowska / Art Stations Foundation

Koordynacja:

Marta Szymańska / Muzeum Narodowe w Warszawie
 
Partnerzy:
Art Stations Foundation
Instytut Włoski
British Council