Na początku XVII wieku Rzeczpospolita toczyła liczne wojny. Jednym z istotniejszych konfliktów był ten z pozbawioną cara Moskwą. W czasie tzw. dymitriad znaczącą rolę odegrał oddział składający się z Kozaków dońskich pod wodzą Aleksandra Józefa Lisowskiego herbu Jeż. Hetman Jan Karol Chodkiewicz powierzył mu stworzenie lekkiej jazdy, która nie narażałaby Rzeczypospolitej na koszty. W praktyce oznaczało to zezwolenie na rabunek. Jako oddział najemny Lisowczycy, jedni z najszybszych i najlepiej wyszkolonych jeźdźców w historii, stali się postrachem Europy – od wybrzeży Morza Białego po północną Francję.