Martwa natura, w języku angielskim określana jako still life (ciche życie), aż do XIX wieku uważana była za gatunek zajmujący w malarskiej hierarchii miejsce znacznie pośledniejsze niż wielkie kompozycje historyczne. Artyści nowocześni odkryli wielki potencjał martwej natury, która stała się punktem wyjścia do kreowania niezależnej malarskiej rzeczywistości. Przekonamy się, jak przez wieki zmieniało się znaczenie martwych natur, a szczególną uwagę poświęcimy wyrafinowanej Martwej naturze z garnkami Marii Ewy Łunkiewicz-Rogoyskiej.

 

Zajęcia realizowane w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.