Grafika reprodukcyjna, czyli przedstawianie dzieł malarskich w monochromatycznej technice np. akwaforty, była bardzo popularna na przełomie XIX i XX wieku. Czy dla artystów było to zadanie łatwiejsze, czy trudniejsze od tworzenia własnych, oryginalnych dzieł?

Grafiką reprodukcyjną zajmowali się często wybitni artyści, a krytycy sztuki dostrzegali w niej analogię do wykonywania tych samych kompozycji muzycznych przez różnych wirtuozów. Podczas spotkania na ekspozycji „Wystawa, której nie było… Ignacy Łopieński (1865–1941) – odnowiciel sztuki graficznej”  postawimy pytanie: jakie znaczenie miała grafika reprodukcyjna?  Omówimy też pracę Józefa Pankiewicza, malarza i grafika, która jest  graficznym przedstawieniem obrazu innego artysty.

Piotr Czyż – kustosz w Gabinecie Rycin i Rysunków MNW. Sprawuje opiekę merytoryczną nad kolekcją grafiki polskiej przełomu XIX i XX wieku oraz nad kolekcjami polskich ekslibrisów i matryc graficznych. Przedmiotem jego badań jest rozwój grafiki i jej kolekcjonerstwo w Polsce na początku XX stulecia.