Kolekcja Sztuki Koptyjskiej
Kolekcja koptyjska obejmuje zabytki kultury koptyjskiego Egiptu (głównie wyroby rzemiosła artystycznego) z V–XI w. W większości są to przedmioty pozyskane do zbiorów muzealnych w drodze podziału znalezisk z wykopalisk francusko-polskiej misji archeologicznej pracującej w Edfu (zabytki przekazane w latach 1937–1939), której uczestnikiem był prof. Kazimierz Michałowski, a także misji polskich pracujących w Tell Atrib (zabytki przekazane w roku 1969 i w latach 1979–1985) i w Naqlun w oazie Fajum (zabytki przekazane w latach 1986–1990).
Oprócz nielicznych darów i zakupów w skład kolekcji wchodzą również zabytki pochodzące z zabezpieczonych po wojnie zbiorów niemieckich z Gdańska i Wrocławia. Największą grupę w kolekcji koptyjskiej stanowią naczynia ceramiczne i tkaniny, w większości dekoracyjne/zdobione fragmenty szat/strojów. Mniej liczne są wyroby z drewna, brązu, kamienia, papirusy, ostraka (fragmenty naczyń ceramicznych z zapisanymi tekstami), zabytki kamienne (w tym epitafia) i fragmenty mozaik. W grupie naczyń należy wyróżnić trzy unikatowe naczynia z Edfu: talerz, tzw. krater, i dwa naczynie zasobowe o bogatej, stylizowanej dekoracji floralnej i wyobrażeniach ryb. Reprezentatywny jest zespół naczyń gospodarczych, głównie amfor przeznaczonych do transportu wina i naczyń do gotowania. W zbiorze tkanin do najcenniejszych należą: zachowana niemal kompletnie lniana tunika ozdobiona barwnymi pasami, czapeczka dziecięca wykonana techniką sprang oraz chusta. Wśród nielicznych wyrobów z drewna wyróżnia się zespół skromnie dekorowanych dwustronnych grzebieni i pieczęci.
Aleksandra Sulikowska
email: