Wystawy
REMBRANDT osobiście / Skarby Muzeum Narodowego w Warszawie
4 października – 3 listopada 2019
Pokaz specjalny z cyklu Skarby Muzeum Narodowego w Warszawie
Z okazji przypadającej w tym roku 450. rocznicy śmierci Bruegela oraz 350. rocznicy śmierci Rembrandta MNW wpisuje się w międzynarodowe obchody uczczenia obu artystów, organizując dwa odrębne pokazy ich grafik. Zaprezentowane zostaną dzieła od najwcześniejszych po dojrzałe, najwybitniejsze – wszystkie pochodzące z czasów życia artystów (a nie, jak to się czasem zdarza w przypadku grafiki, odbitki wykonane z zachowanych płyt znacznie później, sto i więcej lat po śmierci twórcy).
Bruegel i Rembrandt są znani głównie jako znakomici malarze, ale zajmowali się również grafiką. Obaj odwoływali się do tradycji, jednak ich szczególnie twórcze osobowości powodowały, że była ona dla nich jedynie źródłem inspiracji, a nie gotowych rozwiązań. Zasadnicza różnica między artystami polega na odmiennym podejściu do medium graficznego. Bruegel wykonał własnoręcznie jedną akwafortę (Polowanie na dzikie króliki), ale opracował liczne rysunki-projekty przeznaczone do przeniesienia w techniki graficzne przez zawodowych rytowników. Rembrandt natomiast traktował grafikę jako autonomiczne medium, nie tylko sam opracowywał kompozycje na płycie, ale własnoręcznie je odbijał, eksperymentując we wszystkich zakresach – od sposobu opracowywania płyty po rodzaje użytego do odbitek papieru – wciąż poszerzając, jak nikt przed nim, możliwości techniczne dla oddania swych artystycznych koncepcji. Należy też zwrócić uwagę na blisko sto lat różnicy w rozwoju techniki i zmiany stylu w sztuce pomiędzy okresem twórczości Bruegela i Rembrandta.
Pokaz dzieł graficznych Rembrandta – ponad 40 akwafort – ukazuje szeroki zakres tematów od scen biblijnych przez rodzajowe po studia aktów. Obejmuje również wątki, których artysta nie podejmował w pracach malarskich, poszukiwania rozwiązań kompozycyjnych i technicznych nurtujących jego wyobraźnię. Rembrandt nie miał sobie równych w dziedzinie przedstawiania ludzkich emocji, wyrażania niuansów psychologicznych. Jego twórczość graficzną cechuje ciągłe poszukiwanie nowych sposobów warsztatowych dla oddania światłocieniowych walorów kompozycji, w gamie od bieli, poprzez najsubtelniejsze odcienie szarości, po głęboką czerń. Światłocień staje się u niego środkiem budowania nie tylko nastroju, lecz także symboliki, zwłaszcza w scenach religijnych. Dzieła te przez wieki fascynowały pokolenia artystów, publiczności, kolekcjonerów i badaczy. Publiczność będzie mogła podziwiać takie prace jak m.in. Autoportret w berecie i szalu, Żebrak wsparty na kiju zwrócony w lewo, Szarlatan, Kobieta smażąca placki, Jeździec w turbanie na koniu, Małe polowanie na lwy (z dwoma lwami), Święty Hieronim piszący przy pniu wierzby, Józef i żona Putyfara oraz Trzy krzyże.
Kurator: Joanna A. Tomicka
Ilustracja: Rembrandt, Autoportret w berecie i szalu, Gr.Ob.Nid.3851 MNW
Mecenasi Muzeum:
Partnerzy Muzeum:
Partner aranżacyjny:
Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego