NOWOCZEŚNIE! O SZTUCE Z FUNDACJĄ GESSEL / spotkanie z Joanną Rajkowską
29 listopada 2014 / godz. 13.00
zbiórka w Holu Głównym / wstęp wolny
W gmachu Muzeum Narodowego w Warszawie będzie można spotkać się z twórczynią jego słynnej sąsiadki – sztucznej palmy, która powstała w ramach projektu „Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich”. Goście wydarzenia organizowanego przez Fundację GESSEL dla MNW i Muzeum Narodowe w Warszawie wysłuchają rozmowy z Joanną Rajkowską dotyczącej ciała, jego kontekstów, możliwości, relacji z bliskimi, intymności.
Szczególna uwaga poświęcona zostanie pracy pozyskanej do zbiorów MNW przez Fundację GESSEL. „Satysfakcja gwarantowana” to wczesna realizacja Joanny Rajkowskiej dotykająca kwestii cielesności, tabu, a także konsumpcji, reklamy, produktu – a wszystko to w prowokacyjnym kostiumie. Podczas spotkania zostanie także wyświetlony najnowszy film artystki „Mój ojciec mnie tak nie dotykał”.
FUNDACJA GESSEL DLA MUZEUM NARODOWEGO W WARSZAWIE od 1996 roku wspiera Muzeum Narodowe w Warszawie w powiększaniu kolekcji sztuki najnowszej. W tym czasie pozyskała ponad 60 prac najwybitniejszych polskich artystów nowoczesnych, w tym Wilhelma Sasnala, Zbigniewa Libery, Pawła Althamera, Tomasza Ciecierskiego, Jadwigi Sawickiej, Ewy Partum, Katarzyny Kozyry, Julity Wójcik czy Joanny Rajkowskiej.
JOANNA RAJKOWSKA (ur. 1968 roku w Bydgoszczy) mieszka i pracuje w Londynie. Jest autorką projektów publicznych, obiektów, filmów, instalacji oraz efemerycznych akcji i sytuacji realizowanych w przestrzeni miejskiej. Studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego w latach 1988–1993 i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1987–1992. W 2007 roku otrzymała Paszport Polityki za „niezwykłe projekty realizowane w przestrzeni publicznej, za wyciąganie ręki w kierunku błąkającego się po mieście człowieka” oraz Nagrodę Wielką Fundacji Kultury Polskiej za całokształt twórczości. Działania Rajkowskiej można interpretować jako współczesne, niepozbawione ironii, wariacje na temat sztuki środowiskowej (community-based art), land-artu i tzw. estetyki relacyjnej, które artystka rozbija na elementy składowe, konsekwentnie stosując taktykę „obserwacji uczestniczącej”. Wczesne realizacje Rajkowskiej były rezultatem jej zainteresowań cielesnością, chorobą oraz bezradnością wobec rozpadu ciała, pamięci i atrofii historii.