Marc Chagall był obecny w Polsce okresu międzywojennego. Jego jedyna rzeczywista wizyta w naszym kraju miała miejsce w 1935 roku z okazji otwarcia Muzeum Sztuki Żydowskiej przy Jidiszer Wisnszaftlecher Institut (JIWO, Żydowskim Instytucie Naukowym) w Wilnie, w którego zbiorach znajdowały się podarowane przez artystę prace graficzne. Równie ważna wydaje się jednak także jego obecność mityczna – jako archetypu artysty żydowskiego, który odniósł sukces w Paryżu i stał się ikoną nowoczesności, pozostając bliskim żydowskiemu światu. Relacje Chagalla i polskiego żydostwa przynoszą wiele ciekawych wątków wzbogacających obraz żydowskiego życia kulturalnego w II Rzeczypospolitej.

dr Renata Piątkowska – historyczka sztuki, od 1999 roku pracuje w Muzeum Historii Żydów Polskich, obecnie jako Główna Kuratorka Zbiorów. Zajmuje się sztuką artystów pochodzenia żydowskiego. Jest autorką licznych artykułów i publikacji, w tym książki „Między Ziemiańską a Montparnassem. Roman Kramszyk” (Warszawa 2004), artykułów poświęconych Abrahamowi Ostrzedze i tematyce pogromów w twórczości artystów–Żydów w Polsce.

 

Na ilustracji: Marc Chagall (1887–1985), Wokół Księgi Wyjścia (Autour de l’Exode), 1960–1968, gwasz, tempera, tusz, pastel, kredki barwne, papier kremowy, Muzeum Narodowe w Warszawie, © ADAGP, Paris, 2022