Prezentacja figury Madonny szafkowej ze zbiorów Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie
Od 21 grudnia 2010 do 15 marca 2011 w Galerii Sztuki Średniowiecznej w Muzeum Narodowym w Warszawie można oglądać unikatową, reprezentującą rzadki typ wizerunku maryjnego, figurę Madonny tzw. szafkowej. Pochodzi ona z kościoła parafialnego w Klonówce koło Pelplina, pierwotnie należała jednak do wyposażenia kaplicy jednego z zamków krzyżackich na Pomorzu.
Figura Madonny powstała w końcu XIV wieku w warsztacie gdańskim. Jest ona pokrewna stylistycznie i koncepcyjnie Madonnie szafkowej ze zbiorów Germanisches Nationalmuseum w Norymberdze, która pochodzi prawdopodobnie z zamku w Rogóźnie koło Grudziądza. Jeszcze bliższe, niemal bliźniacze cechy wykazuje w stosunku do figury z Muzeum Cluny w Paryżu, również mającej pomorską proweniencję.
W Polsce znajdują się zaledwie trzy takie przedstawienia – dwie rzeźby należą do zbiorów pelplińskich, trzecia jest w bazylice w Sejnach.
Geneza pomorskich Madonn szafkowych wiąże się z duchowością i mecenatem zakonu krzyżackiego. Są to figury z ruchomymi drzwiczkami, które niczym skrzydła tryptyku otwierają się na przedstawienia zawarte we wnętrzu. Nie wiemy, jak tę formę rzeźb wówczas określano, współcześnie badacze nadali im nazwę Madonn szafkowych.
W postaci zamkniętej rzeźba ukazuje zasiadającą na tronie Matkę Boską z dziecięcym Chrystusem, stojącym na jej kolanach. Gdy rozchyli się drzwiczki ukryte w figurze Marii – odsłania się przedstawienie Madonny Płaszcza Opiekuńczego oraz wyobrażenie Trójcy Świętej, umieszczone w łonie Bogurodzicy. Scena ta symbolizuje akt Wcielenia, a zarazem rolę Marii jako Współodkupicielki ludzkości. Otwarte drzwiczki tworzą poły płaszcza, które Maria jako Matka Miłosierdzia (Mater Misericordiae) rozpościera nad wiernymi uciekającymi się pod jej opiekę.
W galerii Muzeum Narodowego w Warszawie figura sąsiaduje z wyjątkowej wartości malowanym ołtarzem skrzydłowym pochodzącym z zamku krzyżackiego w Grudziądzu. Dzieła te, zestawione razem, znakomicie oddają charakter sztuki Pomorza Gdańskiego w okresie prosperity zakonu, przed klęską grunwaldzką.
Prezentacja to wynik kilkuletniej współpracy Muzeum Narodowego w Warszawie z instytucjami kościelnymi, dzięki której w Galerii Sztuki Średniowiecznej pokazywane są znakomitej klasy zabytki malarstwa i rzeźby pochodzące z kościołów i ze zbiorów diecezjalnych. Udostępniane w Muzeum szerokiej publiczności, zachęcają równocześnie zwiedzających do zapoznania się z bogactwem poszczególnych kościelnych kolekcji w miejscu ich stałego przechowywania.
Pokaz zrealizowany został dzięki uprzejmości i otwartości księdza Wincentego Pytlika, Dyrektora Muzeum Diecezjalnego w Pelplinie, które należy do najzasobniejszych w dzieła sztuki średniowiecznej muzeów diecezjalnych w Polsce.