Spotkanie przy rzeźbie cz. I
14 stycznia (czwartek) zapraszany na spotkanie na którym Anka Ptaszkowska opowie o twórczości Henryka Stażewskiego.
Będzie to jedna z niewielu okazji do zobaczenia prac malarskich artysty z prywatnej kolekcji Ptaszkowskiej, które aktualnie znajdują się w depozycie Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Na początku lat trzydziestych Henryk Stażewski wykonywał różne projekty mebli w technice gwaszu. Stoliki, etażerki, regały malowane w kolorach podstawowych, złożone z półek różnej wielkości powstawały według prawideł neoplastycyzmu postulowanego przez Pieta Mondriana. W 1932 w drugim Komunikacie grupy „a.r” Stażewski postulował o uznanie mebli za „część architektury”, która powinna współgrać z otoczeniem wpływającym dyskretnie na samopoczucie jej użytkowników oraz potrzebę ergonomicznego projektowania, które wiąże „rytm ruchów, wymiarów i kolorów” z wysokością człowieka.
Anka Ptaszkowska – ani historyk, ani krytyk sztuki. W latach '50 i '60 należała do lubelskiej "Grupy Zamek", współtworzyła z Mariuszem Tchorkiem i Wiesławem Borowskim galerię Foksal w Warszawie, pracowała z Henrykiem Stażewskim, Marią Ewą Łunkiewicz-Rogoyską, Tadeuszem Kantorem, Edwardem Krasińskim, Krzysztofem Niemczykiem. Broniła ich sztuki w dostepnej jej prasie polskiej tego okresu. Była żoną Edwarda Krasińskiego. W roku 1970 rozstała się z Galerią Foksal i wyjechała z Eustachym Kossakowskim do Paryża. Wraz z Michel Claura, Francois Guinochet i Danielem Burenem jako doradcą kierowała w Paryżu galerią, która przy każdej manifestacji zmieniała sukcesywnie numer jak również miejsce. Pracowała między innymi z Danielem Burenem, Dan Grahamem, Andre Cadere, Carl Andre i innymi artystami międzynarodowej awangardy konceptualnej i mninimalnej. W latach 1983-2003 wykładała historię sztuki nowoczesnej w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Caen. Publikowała teksty o sztuce w miesięczniku ArtPress oraz w Tygodniku Powszechnym. W roku 1983 zorganizowała wraz z Pontusem Hultenem wymianę między artystami polskimi i amerykańskiemi ; w jej wyniku, Muzeum Sztuki w Łodzi otrzymało w darze niezwykle cenną kolekcję sztuki amerykańskiej. W 2007 roku wydała w wydawnictwie Ha!Art dwu-ksiąg "Żywot Krzysztofa Niemczyka na użytek młodych pokoleń" i powieść Niemczyka "Kurtyzana i Pisklęta albo krzywe zwierciadło namietnego działania, lub analiza chaosu". W roku 2010 opublikowała książkę "Wierzę w wolność, ale nie nazywam się Beethoven" w "słowo/obraz terytoria". Obecnie organizuje wieczory prywatne poświęcone refleksji nad sztuką w dawnym studio Eustachego Kossakowskiego w Paryżu.
Spotkanie przy rzeźbie to cykl miniwykładów w przestrzeni wystawy, na które zapraszamy w czwartkowe wieczory. O pracach z kolekcji Muzeum Rzeźby w Królikarni opowiedzą wybitni specjaliści: kuratorzy, historycy i teoretycy sztuki, którzy mają szczególną wiedzę na temat prezentowanych na wystawie obiektów i ich autorów.
Spotkanie jest częścią programu towarzyszącego wystawie Zbigniew Libera: to nie moja wina, że otarła się o mnie ta rzeźba