Koncert towarzyszący premierze płyty „Joanna Halszka Sokołowska plays Franz Schubert Winterreise”
Legendarny cykl pieśni Franza Schuberta do wierszy Wilhelma Müllera to dziś klasyka klasyki, żelazny punkt muzycznego kanonu, jedno z najbardziej znanych dzieł wszech czasów, modelowy przykład romantycznego songbooku o cierpieniu, miłości i samotności a wreszcie i XIX-wieczny odpowiednik albumu popowego, w którym przeglądały się kolejne pokolenia od roku 1828. Spotkania wykonawców z Schubertem rzadko bywają przypadkowe, zwłaszcza jeśli chodzi o "Winterreise". Bez względu na podejście, sposób przygotowania materiału, koncepcje i techniki wykonawcze, zetknięcie z cyklem zawsze jest wyzwaniem. Decyduje o tym skala samego dzieła, jego bogata tradycja wykonawcza, kanoniczny charakter i często niepozorne wyrafinowanie kompozytorskie, które to cechy wszystkie razem stawiają zwykle muzyków w sytuacji obcowania z cyklem wyjątkowym, wymagającym ogromnego zaangażowania i odpowiedzialności.
Płyta Joanny Halszki Sokołowskiej jest swego rodzaju nagraniem terenowym nocnej sesji w teatrze, śpiewem uchwyconym bez żadnych prób, za jednym podejściem, na tzw. „setkę”, nie zawiera żadnych poprawek ani studyjnych przekształceń. Nie podważa to jednak jej głęboko zakamuflowanego ładunku konceptualnego, w którym wszystkie detale i formalne rozstrzygnięcia niepostrzeżenie podporządkowane są przewodnią myślą interpretacyjną. Śpiewanie Joanny Halszki Sokołowskiej jest wrażliwe na „tu i teraz”, czas i przestrzeń, w których się rozwija; bardziej niż z partyturą kompozytora, zgodne jest z pulsem jej ciała i miejsca.
Płyta ukaże się w serii Populista wydawnictwa Bôłt Records razem z dwoma innymi albumami: „Barbara Kinga Majewska and Emilia Sitarz play Franz Schubert Winterreise” oraz „Richard Youngs plays Parallel Winter”
Populista to seria płytowa, festiwal fonograficzny a może nawet wystawa muzyczna poświęcona rozmaitym sposobom nadinterpretowania muzyki. W odróżnieniu od większości oficyn wydawniczych jest ona estetycznie niespójna a konsekwencję artystyczną realizuje na poziomie konceptualnym. Eksperymentalny charakter Populisty nie wynika z przynależności do tego czy innego nurtu muzycznego, ale raczej zza każdym razem odmiennych choć formalnie dopracowanych statementów na temat muzyki, która jest przedmiotem reinterpretacji. Jej idea wyrasta z pytania o nasze słuchanie w czasach przepełnionych muzyką z przeszłości. Czy muzyka potrzebuje muzeów czy raczej ciągłych reinterpretacji? Czy w idei reinterpretacji jest miejsce na podważanie intencji kompozytorów? Czy mogą one artykułować niespójności w ich myśleniu? Czy mogą być nie tylko nowymi wykonaniami, ale i opowieściami o wykonaniach?
Kuratorem, producentem i autorem większości koncepcji jest Michał Libera; na okładkach znajdują się prace Aleksandry Waliszewskiej.
Więcej informacji na stronie patakaind.