AKADEMIA FILMU POLSKIEGO / Wojciech Jerzy Has – „Lalka” (1968)
godz. 17.00
projekcja filmu i wykład dr Justyny Jaworskiej
„Lalka” (1968)
Adaptacja powieści Bolesława Prusa. Historia zamożnego kupca warszawskiego Stanisława Wokulskiego i jego miłości do pięknej, lecz zubożałej arystokratki Izabeli Łęckiej. Temu niszczącemu uczuciu Wokulski podporządkowuje swoje interesy, wchodzi w niekorzystne dla siebie układy z rodzinami arystokratycznymi, chcąc w pośredni sposób pomóc ukochanej. Lekceważy uwagi i rady swego przyjaciela i współpracownika Ignacego Rzeckiego, daje się zwodzić Izabeli flirtującej po cichu z przystojnym kuzynem Starskim.
Kino MUZ / obowiązuje karnet semestralny lub bilet na seans / liczba miejsc ograniczona
Premiera "Lalki" w 1968 r. była wielkim wydarzeniem artystycznym. Zrealizowane z dużym rozmachem, ogromną dbałością o szczegóły, choć z konieczności okrojone o kilka wątków, dzieło Wojciecha Hasa nie jest jednak romansem salonowym, jak by można wnosić z krótkiego streszczenia i jak oczekiwała tego, być może, część widzów. Jest przede wszystkim historią kariery człowieka, który wydobywa się z dołów społecznych i który, blisko kresu swej wspinaczki, napotyka przeszkodę nie do pokonania - bariery konwenansu, snobizmu i przesądów. Ale podczas gdy u Prusa główny akcent pada na dramat nieprzeciętnie utalentowanej, ambitnej jednostki walczącej o realizację własnej osobowości, talentów i potencjalnych możliwości, to w filmie Hasa Wokulski, mimo podkreślonych atrybutów siły i energii, jawi się przede wszystkim jako romantyczny marzyciel goniący za chimerami. Izabela jest właśnie jedną z takich chimer. Ta niespełniona miłość stanie się dla Wokulskiego tylko katalizatorem konfliktu, który istniał już wcześniej i który prawdopodobnie istniałby nadal, nawet po wejściu bohatera na niedosiężne salony: konfliktu Wokulskiego ze światem, ze swoim stanem społecznym, powołaniem, temperamentem, sytuacją historyczną kraju. Pogłębi też jego już wcześniej silne poczucie wyobcowania. "Lalka", piękna, chwilami bardzo malarska, oddaje wiernie klimat epoki, jej rodzajowość, typy ludzkie, specyficzny koloryt i wdzięk. Duża w tym zasługa Hasowskiej fascynacji kulturą secesyjną, "staroświeckością" fin de siecle'u.
[źrodło: www.filmpolski.pl za: [@] akademiapolskiegofilmu.pl]
AKADEMIA POLSKIEGO FILMU / Obrazy Wojciecha Jerzego Hasa
Obrazy Wojciecha Jerzego Hasa to kolejny kurs w ramach Akademii Polskiego Filmu w Kinie MUZ (po Malarstwie w filmach Andrzeja Wajdy) poświęcony związkom filmu i sztuk plastycznych. W programie są wszystkie filmy fabularne Wojciecha Jerzego Hasa, ułożone w porządku chronologicznym – od „Pętli” (1957) do „Niezwykłej podróży Baltazara Kobera” (1988). Reżyser nakręcił ich czternaście.
Wojciech Jerzy Has był artystą plastykiem z pierwszego wykształcenia, studiował grafikę i malarstwo. „Gdyby Wojciech Has został malarzem, byłby zapewne nadrealistą. Odrysowywałby stare przedmioty z całym ich realnym uposażeniem i zderzałby je w nieoczekiwanych układach" – pisał o nim Aleksander Jackiewicz.
Karnety:
Karnet na semestr – 190 zł
Bilet na jedne zajęcia – 19 zł
Sprzedaż prowadzi kasa Muzeum Narodowego w Warszawie
tel. 22 621 10 31
-----
Na ilustracji: Irena Szramowska i Beata Tyszkiewicz w filmie „Lalka” w reż. Wojciecha Jerzego Hasa, 1968 r., fot. Jerzy Troszczyński, źródło: Fototeka FN.